AVİZE

Ocak 2023

Adı üzerinde bir avize gibi asılıyım dünyanın ortasında

Tavan ile başım arasında

Başım ile omzum arasında

Omzumdaki hücrelerle sırtımdaki hücreler arasında

Sırtım ile yatak arasında

Kocaman bir boşluk var

Bu boşlukta sallanıyorum

O kadar hızlı sallanıyorum ki duruyorum adeta

Bazen durmak, gerçekten durmak değildir

Bazen görmek, gerçeği görmek değildir

Şöyle bir bakıyorum da

Ne çok oyuna getiriyoruz kendimizi

Neyse ki toprak çekiyor hepimizi

Kan çeker ya hani

Aynen öyle çekiyor geldiğimiz yere

Neyse ki bizi yaşatan bazı sınırlar var sınırsız evrende

Şükür ki birer avize olduğumuzu görmüyoruz 

Ayşe PELİKLİ